Ik ben dol op arcadespellen. Er is geen beter gevoel dan naar een badplaats te gaan en naar luide en irritante klassiekers te luisteren terwijl de luidsprekers openstaan. Voor sommigen kan het een hel zijn om op machines te spelen die alle anderen in de loop der jaren hebben misbruikt, maar voor mij is dit mijn jeugd. Ongeveer vijf jaar geleden had ik een hoog doel om deze arcadeklassiekers naar mijn gaming-pc te brengen, maar alleen als ik ze ongeveer kon spelen zoals bedoeld.
Voor FPS op rails heb ik een licht pistool nodig; voor racegames, een wiel; en voor vechtspellen, een arcade-stick. Al heel vroeg in het project had ik drie klassieke arcadespellen waarvoor ik de apparaten wilde configureren. Dit waren Street Fighter III: Third Strike, Sega Rally Championship en alle The House of the Dead-series. Mijn reikwijdte is nu echter uitgebreid tot vier, terwijl de andere game Time Crisis is. De belangrijkste uitdaging was dat ik officiële poorten wilde gebruiken die gebouwd waren om op mijn gaming-pc te draaien of officieel opnieuw uitgebrachte versies van de klassieke games wilde gebruiken voordat ik mijn toevlucht nam tot het emuleren van de originele arcadegames.
Mijn eerste aankoop was jaren geleden en het was de Razer Panthera arcadestick. Ik had het geluk om maanden geleden veel tijd te besteden aan het uitproberen van arcadesticks via leeneenheden, maar dit is degene waar ik bij bleef. Het is het eenvoudigste apparaat om van de vier in te stellen, aangezien alles plug-and-play is, zelfs met een schakelaar die PlayStation 3-compatibiliteit mogelijk maakt als ik het daar wil gebruiken.
Het belangrijkste verkoopargument van deze vechtstok was dat als je de knoppen brak of te hard aan de stok trok, je de kapotte onderdelen kon repareren door hem open te maken en het meegeleverde gereedschap te gebruiken om ze te vervangen door echte Sanwa-onderdelen. Tot nu toe heb ik geen van hen hoeven vervangen, maar helaas is deze vechtstok niet meer in productie. Ik zie ook geen vermelding van zijn opvolger, de Razer Panthera Evo, buiten een paar pagina’s op de website. Als je mijn aanbeveling voor een Fight Stick wilt, gebruiken zowel de Nacon Daija als Mad Catz Ego vergelijkbare, hoogwaardige Sanwa-onderdelen en werken ze goed op gaming-pc’s, zelfs als kapotte onderdelen wat moeilijker te vervangen zijn.
Het enige aanhoudende probleem dat ik heb met deze Fight Stick is dat de meeste games geen optie bevatten om game-iconen handmatig te wijzigen. Het siert Capcom dat dit onlangs is begonnen met games als Monster Hunter Rise, maar niet voor hun retro-vechtcollecties. Het is een beetje een leercurve om te onthouden dat de X-knop op een Xbox-controller de vierkante knop is op een PlayStation-gebaseerde pad. Ik nam even mijn toevlucht tot post-its om mezelf te herinneren aan Xbox-knoppen bij het navigeren door menu’s in Mortal Kombat 11. Ik voltooide echter al snel mijn eerste spel met hoofddoel, Street Fighter III: Third Strike, aangezien het officieel uit is. Vechter 30e verjaardagscollectie. De arcadestick werkt hier en bij modernere games met een minimum aan poespas.
Mijn grootste gevechten komen met lichte wapens. Tot een paar jaar geleden was het onmogelijk om ze aan het werk te krijgen op LCD- of OLED-schermen. Dit veranderde allemaal toen de Sinden Light Gun op de markt kwam. Het pistool is er in twee smaken: $ 105 USD / £ 90 GBP voor het basismodel en $ 160 USD / £ 140 GBP als je de terugslagfunctie wilt. Als fan van Light Gun-games wilde ik er zo snel mogelijk achteraan gaan, dus koos ik voor het terugstootloze wapen. Het gebruikt een camera aan het uiteinde van het apparaat als webcambron en om de muis na te bootsen, dus wanneer het actief is, zal de cursor het scherm volgen en eerlijk gezegd is het een wonder. Het pistool heeft een behoorlijke bouwkwaliteit, met volledig aanpasbare knoppen en een bekabelde USB voor verliesloze connectiviteit.
Van tijd tot tijd heb ik moeite om het lichtpistool goed te laten werken, aangezien mijn opstelling twee LCD-schermen bevat en daar bovenop twee decoratieve vierkante kunstwerken. Het pistool raakt in de war, soms denkend dat deze schilderijen meer schermen zijn, dus ik moet ze zo richten dat de Light Gun-camera niet wordt afgestoten. Het instellingenmenu is ook een beetje ingewikkeld en het was nodig om enkele YouTube-video’s van externe bronnen te bekijken om de kalibratieproblemen op te lossen. Door echter een witte rand om het scherm aan te brengen, blaas ik al snel mijn scherm op alsof ik in de speelhallen zit.
Het bijbehorende Sinden Arcade-pedaal kwam apart, met veel dank aan Sinden voor het apparaat. Het kost $ 250 USD / £ 200 GBP voor één of $ 475 USD / £ 380 GBP voor een set van twee. In wezen bootsen deze pedalen het indrukken van een enkele knop op het toetsenbord na. Dit stevige pedaal is eenvoudig in te stellen, vooral wanneer je arcadeversies van Time Crisis uitvoert via emulators zoals MAME. Eén is genoeg voor mij, aangezien ik alleen om de eerste paar Time Crisis-games geef, maar twee pedalen zijn vereist als je toekomstige delen in singleplayer wilt spelen. Als er niets anders is, is het meer gerechtvaardigd als een luxe aankoop als het echt het old-school arcade-gevoel nabootst, en nadat ik het zelf had geprobeerd, kon ik niet meer terug.
De Sinden Light Gun vereist wat meer werk dan ik had verwacht om House of the Dead Remake leuk te spelen. De originele arcade House of the Dead werkt echter prima met de Sega Model 2 arcade game-emulator, wat handig is omdat ik die nodig heb voor games die met het stuur werken. De pc-poorten van de tweede en derde game zijn ook gemakkelijk te vinden op Archive.org en kunnen zonder problemen worden ingesteld met de Sinden Light Gun, hoewel ik wel een speciaal programma moest installeren om House of the Dead 2 te dwingen van scherm te wisselen. Aangezien het pistool niet werkt met de PS3 en House of the Dead 4 en Scarlet Dawn niet beschikbaar zijn op pc, heb ik pech op dit front.
Laten we tot slot de nieuwste aanwinst bespreken: de Thrustmaster T128. Dit stuur is een middenklasse-optie, die wordt verkocht voor ongeveer $ 200 USD / £ 170 GBP, en wordt geleverd in varianten met PlayStation- en Xbox-knoppen. Ik moet erop wijzen dat Thrustmaster zo vriendelijk was mij mijn voor Xbox geconfigureerde Thrustmaster T128 te geven. Als mijn eerste wielrandapparaat is het apparaat dat wel grotendeels Eenvoudig in te stellen, hoewel ik zou willen dat de pedaalkabel ongeveer een meter langer was om me te helpen bij het beheren van kabels en ervoor te zorgen dat het apparaat mijn voeten bereikt.
De bouwkwaliteit van het stuur is uitstekend, met tonnen knoppen die ik kan toewijzen om van versnelling te veranderen, van weergave te veranderen of wat ik maar nodig heb. Het wordt niet geleverd met een handmatige versnellingspook, maar kiest voor flexibele peddels, maar dit past bij de meeste arcaderacers. Ik kan de peddels in kaart brengen als 1e en 2e versnelling, terwijl de nabijgelegen rode knoppen 3e en 4e versnelling kunnen zijn. Voor modernere games, zoals Forza Horizon 5, kan ik schakelen met beide peddels zoals in eerste instantie bedoeld. De forcefeedback van het stuur helpt bij onderdompeling, vooral bij het rijden op grind in Forza Horizon 5. Zelfs bij het nabootsen van games zoals Sega Rally, geeft het nog steeds een beetje aantrekkingskracht om te simuleren hoe de originele arcade-machines werken. Hij is zo goed gemaakt dat ik het vertrouwen had om hem de bochten in te sturen, snel aan het stuur te draaien en wanhopig op het goede spoor te blijven.
Ik moest de handleiding raadplegen toen ik leerde hoe ik het zwenkwiel aan mijn bureau moest bevestigen, omdat ik geen idee had hoe de klem werkte, maar de instructies zijn goed geschreven. Mijn enige resterende probleem is dat het pedaal niet blijft zitten. Het is zeker duurzaam, maar het glijdt over mijn weliswaar dunne tapijt, alsof het probeert te spelen op een ijsbaan. Ik kan me voorstellen dat dit erger zou zijn als het een hardhouten vloer had. Het heeft rubberen zolen op elk van de vier hoeken, maar ik vind dat ze niet veel doen.
Ik had het geluk een pc-kopie van de originele Sega Rally te vinden. Het is bijna hetzelfde als de Sega Saturn-versie, werkt prima op Windows 10. Ik kreeg de poort echter niet aan het werk met het stuur, omdat het zoekt naar oude apparaten die niet meer bestaan. Dus in plaats daarvan kies ik ervoor om de kogel door te bijten en het te downloaden voor dezelfde speciale Sega Model 2-emulator die ik gebruik om het originele House of the Dead te spelen. Tot mijn grote vreugde is het stuur direct compatibel zonder mijn Sinden Light Gun-opstelling te verstoren, aangezien de besturingsingangen spelspecifiek zijn. Het is echter de moeite waard om op te merken dat het me beschamend lang kostte om erachter te komen dat ik kon testen zonder het spel te spelen door het nummer van Val op en neer te zien gaan terwijl ik op de pedalen trap terwijl ik nog in het instellingenmenu was.
Natuurlijk is mijn zoektocht naar een complete arcade-conversie niet compleet. Ik denk nog steeds dat mijn volgende doel een goede flightstick zou zijn die de arcade Star Wars Trilogy bestuurt (degene waarin je een flightstick gebruikt om tegen Darth Vader te vechten in een lichtzwaardduel), maar dat is nogal een tijdje. Voor nu ben ik echter blij dat ik deze retro-games kan spelen met behulp van randapparatuur zoals bedoeld, en afgezien van de kosten is het grotendeels een pijnloze reis geweest. Er is nog nooit een beter moment geweest om de gloriedagen van de speelhal opnieuw te beleven, en met een beetje hulp van goed gemaakte randapparatuur hoeft het geen fortuin te kosten of te veel waardevolle leefruimte in beslag te nemen.